Gisteren weer zo’n mooie aflevering van de VARA serie De Strijd gezien over de verzuilde media van vroeger en ook gisteren weer een woede uitbarsting van het volk nu over het verbannen van Sesamstraat naar een themakanaal op het internet.  Vandaag, zaterdag 7 november ook weer de column van Tommy Wieringa gelezen, terwijl op de radio zijn nieuwe boek ‘Honorair Kozak’ werd besproken. In de column signaleert hij het verschijnsel dat mensen die de asielzoekers agressieve seksmaniakken noemden vrouwelijke insprekers verkrachtingen toewensten, gemeenteambtenaren molesteerden en auto’s van van plaatselijke politici in brand staken. Misschien moet ik toch maar naar “Son of Saul”. Kortom ik dacht laat ik mijn column gepubliceerd op de site van De Stellingwerf (niet abonnees kunnen inloggen met een Facebook account) ook maar met deze inleiding op deze site zetten.

De Duivel en de Zuilen

Wat is dat toch met die Boze burger? Ieder gevoel voor nuance lijkt weg en compromissen zijn nederlagen voor het ene of het ander kamp. Meningsverschillen worden gekoesterd en heftig, boos en verongelijkt uitgedragen. Zelfs het bedreigen van anders denkenden wordt niet geschuwd. Of het nu om het afschieten van verwilderde katten, zwarte piet of vluchteling gaat. De samenleving is gepolariseerd. De vluchtelingendiscussie is een schrijnend voorbeeld. Hoe komt het nu dat die veel grotere stroom van vluchtelingen in jaren 90 lang niet zoveel problemen en heftige botsingen opriep. Onderzoekers kunnen nog geen goede wetenschappelijke verklaring vinden voor deze omslag. Ik doe hier een poging tot een (niet- wetenschappelijke) verklaring. Nederland is massaal aan het puberen geslagen. De pubers zetten zich af en maken zich los van wat we nu aanduiden als: de elite, de Gutmensch, de linkse kerk of geef het maar een naam.

Met het wegvallen van de zuilen is ook het gezag van de leiders, die voortkwamen uit die zuilen, de arbeidersbeweging, de katholieken en protestanten, verdwenen en is de burger, het kiezersvolk op drift geraakt. Natuurlijk zijn er ook na het wegvallen van de zuilen genoeg politieke idealen uit te dragen en te ontwikkelen. En het gezag dat nodig is om die idealen te kunnen verwezenlijken zal meer en meer moeten komen uit collectieven en gemeenschappen. Om in opvoedtermen te blijven “it takes a village to raise a child”. Maar de politiek heeft onvoldoende nieuw gezag georganiseerd en koos ervoor vriendjes te worden met hun puberende kiezersvolk, een fout die veel ouders van nu ook maken. Als krampachtige “twitteraars” op zoek naar vele volgers of nog dramatischer: de politiek verkocht haar ziel aan de kiezer. En daardoor bepaalde de kiezer de politieke agenda, van dag tot dag daar waar de politiek draagvlak hoort te zoeken voor politieke vergezichten in de kleur van de desbetreffende partij, die stip aan de horizon waar de politicus zijn aanhang naar mee wil voeren. Van welke stroming men ook is, dat zal ook een rechtvaardige samenleving moeten zijn, met behoud menselijke waardigheid, in binnen- en buitenland. Zodat de politicus ook hier kan uitdragen: “Wir schaffen das”, we gaan die asielzoekers, nu ze hier zijn, menswaardige opvang bieden, desnoods alleen zolang ze niet terug kunnen.