Compassie en empathie opbrengen is werken, nee het is het leven.

Na dat monument van een conference / geschiedenisles van Diederik van Vleuten: “Daar Werd Wat Groots Verricht” op https://www.npostart.nl/BV_101396848 eindelijk gezien te hebben,( lang naar gezocht, steeds gemist,) kwam ik ook weer wat dichter bij mijn ouders.

Gauw kijken op NPO Start of elders bij een “Uitzending gemist” zolang het nog kan. Wel ruim 2 uur kijken.

Voor iedereen die (zijdelings) iets met het oude “Indië” te maken heeft (gehad) een must see!

Context alles draait om context, nuance en empathie.

En daar zijn verhalen en literatuur voor nodig om gevoel voor context aan te leren.

Maxim Februari zei het in de NRC van 21 december jl. zo:

“Volgens de regels van het identiteitsdenken maakt het wel degelijk uit.

Als je een roman leest zit je sowieso in het hoofd van iemand anders. De schrijver is voor de lezer bij uitstek De Ander. Bij mijn romans, ook al zijn ze niet ontzettend autobiografisch – dat zijn ze trouwens wel, maar niemand die dat ziet –kom je als lezer in mijn hoofd te zitten, en daar kun je zien hoe ik denk op het moment dat ik even niet meer aan de beperkingen van de krantencolumn vastzit. Je leert de gedachtegang van een schrijver kennen, zijn fascinaties, zijn interesses. Dat maakt het lezen van een roman zo intiem.”

Laatst Twitterde ik over het boerenprotest: “Alle deskundigen komen uit rond de 46% en al zal het 30 % zijn, dan zijn de boeren nog steeds de grootste veroorzakers van de stikstofuitstoot. Dat is geen verwijt maar een feit.” met een link naar: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/12/18/zoveel-stikstofuitstoot-de-boeren-geloven-er-niets-van-a3984286 .

Na een essay van Bas Heijne ook op 21 december jl. in de NRC begrijp ik dat zo’n Tweet weinig zin heeft:

“Het gaat helemaal niet om de feiten. Het gaat om beleving.”

Daar stel Heijne:

“Je neemt de angst voor terrorisme niet weg door mensen voor te houden dat de kans dat zij het slachtoffer van een aanslag worden vele malen kleiner is dan de kans op een auto-ongeluk. Wanneer je net een filmpje op je telefoon hebt gezien van iemand die met grof geweld in elkaar wordt geslagen, is het lastig te accepteren dat de misdaadcijfers dalen. Het doet er ook niet toe of het filmpje aan de andere kant van de wereld is opgenomen of vier jaar geleden. Jouw emotionele relatie is met het meisje of de jongen die klappen krijgt, niet met de statistieken.”

Heijne sluit zijn essay af met:

“Dat ons idee van objectiviteit op alle gebieden onder druk staat, hoeft niet alleen maar negatieve gevolgen te hebben – het kan ons bewuster maken van de positie van waaruit we handelen en spreken. Het kan ons beter laten inschatten welke reacties we teweegbrengen, hoe onze inbreng – onze woorden, onze beelden, onze ontwerpen, onze politieke boodschap – de wereld waarin we leven beïnvloeden en veranderen. Wanneer we ons bewuster worden van het effect dat we hebben op onze omgeving, gaan we een nieuwe, betekenisvolle relatie met die omgeving aan.

In een tijd waarin men steeds minder gevoelig lijkt voor de wereld buiten het eigen hoofd, voor het gezichtspunt van de ander, in een tijd waarin men zich steeds verder verschanst in de eigen beleving en de eigen overtuiging, lijkt me zo’n houding niet alleen zinvol, maar ook van cruciaal belang.” (vet van edv)

Ik wens ons allen toe dat wij bovenbedoelde “invoelende houding” het komend jaar en de jaren daarna, op kunnen brengen.

Een fijne jaarwisseling en een mooi 2020