Nederland kent 17 miljoen bondscoaches en zo langzamerhand ook 17 miljoen rechters. Dat laatste leid ik af uit de commotie rond de uitspraak van de rechter over het verkeersongeval op 19 mei 2012 te Meijel waarbij 3 doden vielen te betreuren, een twee jarige meisje en haar opa en oma.

De veroorzaker van het ongeval kreeg een taakstraf van 120 uren opgelegd. De vader gooide na het horen van die uitspraak een stoel naar de rechter die het vonnis voorlas. Die emotionele uitbarsting van de vader snap ik, daar zult u mij niet over horen. Over het “ontploffen” van de sociale media verbaas ik mij ook niet meer. De andere reacties hebben mij wel aan het denken gezet.

Vanwaar die heftige en vaak ongenuanceerde uitspattingen? Zelf kon ik na enige dagen toch niet laten om een reactie te schrijven onder zo’n, in mijn ogen ook te ondoordachte, hartenkreet. Ik schreef:

“Rechters moeten zich laten leiden door het recht en rechtvaardigheid. Autorijden is werkelijk levensgevaarlijk. Dat accepteren wij met z’n allen en er vallen jaarlijks zo’n 600 doden in het verkeer. Vaak zit het ongeluk in een klein hoekje, even een moment van onachtzaamheid, een stuurfout, en helaas zijn de gevolgen dan vaak dramatisch. Maar de gevolgen van zo’n bijna onvermijdelijke fout -waar gereden wordt vallen spaanders – mogen niet alles bepalend zijn voor de schuld en boete. En dan heb ik het nog niet over het persoonlijk drama voor de veroorzaker.” (voor de liefhebbers zie: http://njb.nl/blog/ondermijning-rechtsgevoel.13117.lynkx ).

Ben ik te afstandelijk, lijd ik aan een vorm van beroepsdeformatie. In de ogen van velen ben ik vast wat los van de werkelijkheid geraakt. Het zal je kind maar wezen! Misschien wat flauw, maar mag ik daar dan toch tegenover stellen; je zal die bestuurder maar wezen! Rinus Otte, voormalig hoogleraar verkeersrecht en raadsheer Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden  rekende in zijn blog van 26 november jl. op de site met de sprekende titel “Ivoren Toga” (http://ivorentoga.nl/archieven/3387 ) voor, dat het verkeer in Nederland na de Tweede Wereldoorlog 100.000 doden heeft geëist. Elke week overlijden er meer dan 12 verkeersdeelnemers door fouten die iedereen wel eens maakt. Misschien is dat het juist,dat noodlot, dat soms te dichtbij komt. Wij aanvaarden het risico en toch ook weer niet.